Nazwa forum

Saksofon – instrument dęty drewniany z grupy aerofonów stroikowych. Klasyfikację tę zawdzięcza swojej budowie i stroikowi. Występuje w siedmiu odmianach różniących się wielkością i zakresem dźwięków. Najczęściej stosowanymi odmianami saksofonów są:

Saksofon sopranowy - zazwyczaj w kształcie prostej rury. Strój B lub C. Brzmienie delikatne i słodkie.
Saksofon altowy - w kształcie odwróconej litery S. Stosunkowo mały i lekki. Strój Es lub F ale najczęściej Es. Bogate i ciepłe brzmienie.
Saksofon tenorowy - w kształcie odwróconej litery S. Średniej wielkości lecz ciągle dość łatwy w użyciu. Strój B lub C (znany także jako C-Melody). Czyste, wyraziste i nieco rzewne brzmienie.
Saksofon barytonowy - w kształcie odwróconej litery S z zawinięciem w górnej części. Dużych rozmiarów. Strój Es. Głębokie, nieco chropowate brzmienie.
Do rzadziej używanych odmian saksofonu należą:

Saksofon sopraninowy - w kształcie prostej rury. Brzmienie wysokie i piskliwe.
Saksofon basowy - w kształcie odwróconej litery S z dodatkowymi zawinięciami. Bardzo dużych rozmiarów. Bardzo głębokie i chropowate brzmienie.
Saksofon kontrabasowy - w kształcie odwróconej litery S z dodatkowymi zawinięciami. Bardzo dużych rozmiarów. Ciężki do tego stopnia, że w czasie gry ustawiany na stojaku. Bardzo niskie, głębokie i chropowate brzmienie.
Pod koniec lat dziewięćdziesiątych B. Eppelsheim skonstruował nowe, "saksofonopodobne" instrumenty operujące w rejestrach ekstremalnych: tubax, saksofon subkontrabasowy i soprillo. Do nisko brzmiących zaliczamy: tubax (rok powstania: 1999) w stroju Es (zgrabniejszy odpowiednik saksofonu kontrabasowego, o 3 oktawach i ustniku saksofonu barytonowego) i saksofon subkontrabasowy w stroju B. Wysoko brzmiącym saksofonem jest soprillo w stroju Es (nazywane tak od 2002 roku, wcześniej nazywany saksofonem sopranissimo). Instrumenty te znajdują zastosowanie w chórach saksofonowych ale powstaje na nie również literatura solowa. Obecnie na świecie jest wykorzystywanych około 30 soprilli i 6 tubaxów.

Saksofon w przeciwieństwie do większości innych instrumentów nie ma swojego, archaicznego poprzednika. Został wynaleziony od razu w swym praktycznie niezmienionym kształcie w roku 1840 przez belgijskiego wytwórcę instrumentów Adolpha Saxa i opatentowany w 1846.